شهید محمودرضا بیضایی

از پلاک خبری نبود....

زنجیر پلاک بود؛ اما از پلاک خبری نبود. حدود شش ماه بود توی معراج روی کفنش نوشته بودیم: «شهید گمنام» بارها شده بود می خواستم برای تشییع به تهران بفرستمش؛اما دلم نمی آمد. توی دلم یکی می گفت دست نگهدار تا زمانش برسد.گل محمدی می گفت: «به خودم گفتم: همتی، میکانیک تفحص، وقتی دنبال یک آچار می گرده، صلوات می فرسته؛ چرا من با ذکر صلوات دنبال پلاک این شهید نگردم؟» همین کار را کردم و دوباره سراغ پیکر رفتم، کفنش را باز کردم، توی جمجمه ی شهید یک تکه گل بود. در آوردم، دیدم پلاک شهید است. الهم صل علی محمد و آل محمد

_____________________________________________________

منبع: آسمان مال آنهاست(کتاب تفحص)، صفحه:24

شهید محمدحسین(عمار) محمدخانی

شهدا میبینند...!!

 

 

 

 چه بدانم،چه ندانم، شهدا می بینند...

گاه در حال گناهم،شهدا می بینند...

بی تفاوت شدم و عین خیالم هم نیست...

بوی نان می دهد آهم،شهدا می بینند...

غافلم که همه ی عمر گره خورده به هم...

تیر شیطان و نگاهم،شهدا می بینند...

از خدا دور شدم،دور خودم می چرخم...

مدتی گم شده راهم،شهدا می بینند...

مدعی بودم و هستم،که شهادت طلبم...

با همین روی سیاهم،شهدا می بینند...

آنقدر سر به هوا بود دلم،یادم رفت...

می رود هفته و ماهم،شهدا می بینند.....

 

     شهدا شرمنده ایم..........!!!

شهید حاج حمید تقوی

ٔٔٔ                                *شهادت گوارای وجودت سردار*

بابا شهید شد...

هرچه می کشیم...

سلام بر فاتحان جاسوسان

شهید محمودرضا بیضایی

کجایید ای شهیدان خدایی...

کجایند مردان بی ادعا